GENOMLINE

  Bilim insanlarını alarma geçiren omicron varyantı nedir. Covid-19 un bitmesini umarken Delta dan sonra yeni bir varyant tanımlandı. Omicron  varyantı ilk olarak Güney Afrika'da görülmüştür. Ardından 24 Kasım 2021 tarihinde  DSÖ tarafından tüm dünyaya bildirilmiştir.   Peki Nedir Bu Omicron Varyantı?   Varyant, Delta da dahil olmak üzere diğer varyantlarda bulunan çok sayıda mutasyonu barındırmaktadır ve Güney Afrika'da hızla yayılmaktadır.    Varyant, birçoğu yeni (otopomorfi olarak da bilinir) ve birçoğu keşfedildiği sırada çoğu aşı hedeflemesi için kullanılan spike proteinini etkileyen alışılmadık derecede fazla sayıda mutasyona sahiptir.  Spike proteindeki mutasyonların çoğu, endişe duyulan diğer varyantlarda mevcuttur ve artan enfeksiyon ve antikor kaçırma ile ilişkilidir. Hesaplamalı modelleme, varyantın hücre aracılı bağışıklıktan da kaçabileceğini düşündürmektedir.  Bu varyasyon seviyesi, bulaşıcılık, bağışıklık sistemi kaçırma ve aşı direnci ile ilgili endişelere yol

  Virginia Üniversitesi Tıp Fakültesi'ndeki bilim adamları tarafından yapılan yeni bir araştırma, UTX gen mutasyonunun kanser riskini nasıl artırdığını ortaya çıkardı. Keşif, kanserle savaşmanın ve önlemenin daha iyi yollarına giden yolu açabilir.  UTX inaktivasyonundan sonra tümör baskılanması için gerekli olan anahtar moleküler aktivite belirsizliğini koruyor. Bu, UTX ile ilgili yolları hedefleyen kanser tedavilerinin önündeki engele neden olur. Bu yeni çalışma bu gizemi çözüyor. Şekil 1. Bir SPT6 Kompleksi ve MLL3/4 PUSULA Ailesi içindeki UTX İşlevleri (A) SPT6, UTX'i uzayan RNA polimeraz II'ye (Pol II) bağlayarak transkripsiyonel uzamayı artırır. SPT6, Pol II ve UTX ile gösterilenler SETD2, uzamış Pol II ile de etkileşime giren H3K36 metiltransferaz ve P-TEFb içeren süper uzama kompleksidir (SEC). (B) UTX, MLL3/MLL4 PUSULA ailesiyle birleşir ve bu ailede işlev görür ve H3K4me1'i uygulayan ve H3K27me3'ü demetile eden bu kompleksler, güçlendirici aktivite için ger

Bazı maddeler, örneğin proteinler ve polisakkaritler gibi besinler, taşıyıcı proteinlerin bir zardan geçmesi için çok büyüktür. Bu hacimli malzemeler endositoz adı verilen bir süreçle alınır. Hücreler, molekülleri, virüsleri ve hatta diğer hücreleri sindirmek için endositoz kullanır. Endositoz sırasında, plazma zarı, malzemeyi içine alıp çevreleyene kadar içe doğru sıkışır ve sonunda, malzemeleri bir hücre içinde hareket ettiren zara bağlı bir kese olan bir kesecik oluşturmak üzere sıkışır. Bu veziküller yüklerini lizozomlara (sindirim için) veya diğer organellere taşır. Salgı için özelleşmiş hücrelerde -pankreasta insülin üreten hücreler buna bir örnektir- ters işlem gerçekleşir. Bu durumda veziküller yüklerini hücre yüzeyine doğru taşırlar. Orada, keseyi çevreleyen zar, plazma zarı ile birleşerek yükünü hücrenin dışına atar. Bu vezikül güdümlü ejeksiyona ekzositoz denir. Hem endositoz hem de ekzositoz, vezikül oluşumunu yönlendirmek, hangi kargo moleküllerinin taşınacağını seçmek ve

  Bir zarın iki katlı yapısı, lipidlerinin kimyasını yansıtır. Zarlarda en bol bulunan lipidler fosfolipidler, yani fosfat bağlı lipidlerdir. Bu fosfat, lipidin hidrofilik veya suyu seven başındadır (Yunanca hidros veya “su” ve philos veya “dostluk”tan gelir); lipidin kuyruğu hidrofobik veya su iticidir (Yunanca "korku" için phobos'tan gelir). Bir zarda, iki fosfolipit tabakası bir çeşit sandviç oluşturur: zarın her iki tarafında sulu ortama bakan hidrofilik kafalar "ekmek" görevi görürken, lipid kuyruklarının yağlı hidrofobik "butter" onu doldurur. Membranın üst ve alt katmanlarındaki lipit molekülleri, komşu lipitlerle yer değiştirerek serbestçe yan yana hareket eder. Hücre içindeki hücre iskeleti liflerine bağlanmayan zar proteinleri de zar içinde serbestçe göç eder. Serbest akan lipit ve protein koleksiyonu olarak bir zarın bu görüntüsü, "zar yapısının akışkan mozaik modeli" olarak adlandırılır. Lipidlerin zarın bir katmanından diğerine h