GENOMLINE

DNA teknolojileri bize hücre ve organizmaların iç işleyişine dair bir pencere sağlamanın yanı sıra insan türüne doğrudan faydalar da sunuyor. Hastalığı Tedavi Etmek ve Önlemek Genetiği değiştirilmiş organizmalar, terapötik değeri olan proteinler üretebilir. Örneğin diyabeti tedavi etmek için gereken insülin, bakterilerde hızlı ve büyük miktarlarda üretilebilir. Genetik mühendisliği teknikleri mevcut olmadan önce, mezbahalarda domuz, inek ve atların pankreaslarından insülin hasat edildi ve daha sonra saflaştırıldı. Bazı durumlarda, terapötik proteinlerin rekombinant formları, dokulardan izole edilenlerden daha güvenlidir. Örneğin, bağışlanan kandan elde edilen pıhtılaşma faktörleriyle tedavi edilen hemofili hastaları, HIV için kan test etmek için taramalar geliştirilmeden önce AIDS'e neden olan virüs olan HIV ile enfekte olma riski taşıyordu. Gen teknolojisi ayrıca daha güvenli aşıların geliştirilmesine yol açmıştır. Birçok geleneksel aşı, bulaşıcı bir virüsü veya bakteriyi öldürere

 DNA giraz veya basitçe giraz, topoizomeraz sınıfındaki bir enzimdir ve çift sarmallı DNA, uzatılan RNA-polimeraz veya öndeki helikaz ile çözülürken, ATP'ye bağlı bir şekilde topolojik gerilimi azaltan Tip II topoizomerazların bir alt sınıfıdır. devam eden çoğaltma çatalı. Enzim, DNA'nın negatif süper-sargısına neden olur veya pozitif süper-sargıları gevşetir. Bunu, bir çaprazlama oluşturacak şekilde şablonu ilmekleyerek, ardından çift sarmallardan birini keserek ve diğerini kırılmayı bırakmadan önce içinden geçirerek, her enzimatik adımda bağlantı sayısını ikişer değiştirerek yapar. Bu işlem, tek dairesel DNA'sı DNA giraz tarafından kesilen ve iki ucu daha sonra süper bobinler oluşturmak üzere birbiri etrafında bükülen bakterilerde meydana gelir. Giraz, ökaryotik plastidlerde de bulunur: sıtma paraziti Plasmodium falciparum'un apikoplastında ve çeşitli bitkilerin kloroplastlarında bulunur. Bakteriyel DNA giraz, nalidiksik asit, novobiyosin ve siprofloksasin dahil olmak

 Antik DNA (aDNA), eski örneklerden izole edilen DNA'dır. Bozunma süreçleri (çapraz bağlanma, deaminasyon ve parçalanma dahil) nedeniyle antik DNA, çağdaş genetik materyale kıyasla daha fazla bozulur. En iyi koruma koşullarında bile, bir üst sınır vardır. bir numunenin dizileme teknolojileri için yeterli DNA içermesi için 0,4–1,5 milyon yıl. donmuş çekirdekler, deniz ve göl çökelleri ve kazı kirleri. Antik DNA Çalışmalarının Tarihi 1980'ler aDNA olarak adlandırılacak olan şeye ilişkin ilk çalışma, 1984 yılında, Russ Higuchi ve Berkeley California Üniversitesi'ndeki meslektaşları, Quagga'nın bir müze örneğinden alınan DNA izlerinin, numunede yalnızca 150 yıl sonra kalmadığını bildirdikleri zaman yapıldı. bireyin ölümü, ancak ayıklanabilir ve sıralanabilir. Önümüzdeki iki yıl boyunca, doğal ve yapay olarak mumyalanmış örnekler üzerinde yapılan araştırmalar yoluyla Svante Pääbo, bu fenomenin nispeten yeni müze örnekleriyle sınırlı olmadığını, görünüşe göre birkaç bin yıl ö

Serbest dolaşan virüsler, özellikle de RNA molekülünü kullanarak genetik talimatlarını kodlayan koronavirüsler ve grip virüsleri, insan konak hücrelerinde çoğalırken ortaya çıkan kopyalama hataları nedeniyle sık ve rastgele mutasyona uğrar. Bazı mutasyonlar, virüsün antikorlardan kaçmasını sağlar; bazıları hücreyi enfekte etme yeteneğini geliştirir; diğerleri ise hiçbir fayda sağlamadıkları veya hatta onu zayıflatabilecekleri için fark edilmezler. Delta'nın başarısının anahtarı, varyantın SARS-CoV-2'yi kaplayan ve virüse kendine özgü taç benzeri görünümünü veren spike proteininde biriktirdiği mutasyonların toplanmasıdır. Almanya'daki Leibniz Primat Araştırma Enstitüsü'nde bulaşıcı hastalık biyoloğu olan Markus Hoffmann, bu mutasyonların başak noktasını değiştirdiğini ve sonuç olarak mevcut antikorların bir kısmının bu kadar sıkı veya sık bağlanmayabileceğini açıklıyor. Hoffman ve diğerleri, Delta ve yakından ilişkili Kappa varyantının, önceki enfeksiyon ve aşılama yoluy

Hooke'un gözlemlerinin hemen veya yaygın bir etkisi olmadı. Bunun nedeni, kullandığı gibi mikroskopların 200 yıl daha nadir kalmasıydı. Bir kez daha biyologlar uygun ekipmanı inceleme fırsatı buldular ve tüm canlı materyal yelpazesini incelemeye başladılar. Alman botanikçi Matthias Jakob Schleiden (1804-1881) bitkilere odaklanırken, Alman fizyolog Theodor Schwann (1810-1862) hayvanlara baktı. Diğer bilim adamlarının gözlemleriyle birlikte onların gözlemleri - hücrelerin yaşamın temel birimi olduğunu ve tüm canlıların hücrelerden oluştuğunu doğruladı; ayrıca tüm hücrelerin bir hücre bölünmesi süreci yoluyla diğer hücrelerden geldiğinin anlaşılmasına da yol açtılar. Bu kavramlar birlikte hücre teorisi olarak bilinir. Teori basit olsa da, çok önemlidir. Özellikle hücrelerin diğer hücrelerden gelmesi gerçeği, gezegendeki her canlının birbiriyle ilişkili olduğu anlamına gelir; bu, Dünya'daki ilk hücre olan en eski atamıza kadar uzanan bir dizi hücre bölünmesiyle bağlantılıdır. Aynı

 Biyoloji yapmak, insan çalışmasının ilginç bir yönüdür ve büyük tıp araştırmacılarının yolunu açan çeşitli benzersiz bulguları, canlıların sağlığına faydalı ilaçların keşiflerini ve icatlarını içerir. Biyokimya, Moleküler Biyoloji ve Genetik, Biyolojinin bir parçasını oluşturur ve teorileri ve yaklaşımlarındaki bazı küçük farklılıklarla örtüşür. Aşağıdaki ifadeler Biyokimya, Moleküler Biyoloji ve Genetik arasındaki farkı güzel bir şekilde açıklamaktadır. 1 -Biyokimyacılar, bilinmeyen genlerin bilinen ürünlerini inceleyen kişilerdir. 2 -Genetikçiler, bilinen genleri bilinmeyen ürünlerle inceleyen kişilerdir. 3 -Moleküler biyologlar, bilinen genlerin bilinen ürünlerini inceler. 4 -Biyokimya, Moleküler Biyoloji ve Genetik arasındaki temel fark budur Biyokimya Nedir ? Biyokimya, yaşamın kimyasını inceler. Proteinlerle yaşamın yapı taşları olarak ilgilenir. Canlı süreçleri anlamak ve tanımlamak için RNA ve DNA'yı inceler. Biyokimyacılar, hayatın nasıl çalıştığını anlamak için yeni fiki